Mediteren en werken in
groep.
Sessie nr 6 van 4 mei 2017 –
origineel Nederlands.
Plaats: Mezza Verde in
België
Voorwoord Wivine:
Ik activeer de geestontvankelijk klieren al heel lang. De methode
is veranderd naargelang ik zelf evolueerde. Vele mensen die ik heb
“geactiveerd” in Belize kwamen daar op vakantie en gingen daarna terug naar
huis en ik hoorde er niets meer van. De Melchizedeks hebben me constant
gevraagd om het niet op grote schaal te doen. Het was niet iets waar massa’s
mensen door aangetrokken waren, het had een ander doel. Ik heb zo jaren
voortgedaan zonder iets te ondernemen om mensen daarvoor aan te trekken. In
mijn tempeltje in Placencia zult u er zelfs geen enkele verwijzing naar vinden,
ook geen melding van mijn website, of emailadres.
In April 2016 kwam er ineens
een stroomversnelling. Plots mocht ik die “activatie” op afstand doen. De
mensen moesten niet meer voor mij staan. En op 5 maanden tijd waren er een
20-tal mensen van verschillende continenten die zich aangemeld hadden. Ze
hebben mij allemaal per email gecontacteerd en hoe ze die gevonden hebben weet
ik niet. Nu zijn we 13 maand later met 34. De toestroom is even bruusk gestopt
als hij begon. Ineens was het gedaan.
Waarom: vraagteken?
Ik heb dan groepsmeditaties
georganiseerd om iedereen te verbinden. Eerst twee per week nu drie opdat
iedere persoon de mogelijkheid had om tenminste één groepsmeditatie te volgen
per week. Het probleem zijn de tijdsverschillen tussen 4 continenten (Europa, Afrika, Azië en de Amerika’s).
Waarom groepsmeditaties
organiseren voor ons, wij die verspreid zijn over vier continenten en waarvan
geen van allen iedereen kende of tegenkwam? Ik wist het toen niet echt, maar
wat ik wel wist, is dat ik het moest doen. Dat kwam natuurlijk niet goed uit in
mijn familiaal leven, mijn man was daar niet gelukkig mee. Dat is overgegaan
zoals altijd met een beetje organisatie, uitleg en goede wil. Er is altijd een
mogelijkheid om overeen te komen onder volwassenen, om elkaar te begrijpen als
men dat wilt en de ego’s naast zich neerlegt.
In 2010 zijn Cyril en ik samen
beginnen te mediteren in de tempel in Belize in plaats van ieder thuis op
verschillende tijdsstippen. We ondervonden al snel dat het anders was. Het
bleek sterker te zijn. Er gebeurde iets dat geen van beiden beleefde alleen
thuis. We waren gewoon van een timer te gebruiken en van 10minuten zijn we
gradueel tot 30minuten geraakt. Daar zijn we lang op gebleven tot op een dag er
iets gebeurde. De timer rinkelde en geen van beiden kon zijn ogen opendoen,
noch bewegen. Cyril riep: Wivine het is
nog niet gedaan!
Ik trachtte even de ogen te openen
op een spleet en zag een circuit van wit en lichtblauw licht dat ons omringde
en mijn ogen vielen terug toe. Dat heeft zo’n 15 minuten geduurd terwijl die timer
maar bleef lawaai maken. Plots was het gedaan. We zaten rechtover elkaar en
keken elkaar aan. We riepen samen: “wat
was dat”? Cyril zei nog: Wivine, dat
was ik niet die riep dat het nog niet gedaan was. Het kwam uit mijn mond, maar
dat was ik niet!
Vanaf toen zijn we
regelmatig samen gaan mediteren in de tempel van Placencia en later zijn de
Maya-kinderen en Carole na hun “activatie” erbij gekomen.
Wij werden ons bewust van
het belang van de groepsmeditatie onder de hoede van Jezus,
de Melchizedeks en de Middenwezens en kunnen ze niet meer missen. Wij
blijven nog solitaire meditaties doen, maar samen is het alsof men een andere
dimensie betreedt. Wij voelen dan dat er vanalles gebeurt met ons en dat het
een hoger doel heeft.
Na vele maanden begonnen
onze groepsmeditaties heel zwaar te worden op energetisch gebied. Als het
toeristenseizoen begon in Placencia kwamen er dikwijls mensen in de tempel om
hun yoga te doen of op hun manier te mediteren en te bidden, of gewoon genieten
van de stilte. Af en toe vroegen er om deel te nemen aan onze meditaties en
lieten we dat toe tot op een dag zulk een persoon onwel werd en
verschrikkelijke hoofdpijn kreeg. We wisten niet waarom. Weken later kwam er
nog eentje aandringen om met ons mee te doen en ze beweerde dat ze wel 4uur aan
een stuk mediteerde met haar Meester in Amerika. Ik gaf toe, maar ook zij heeft
het niet lang volgehouden en kreeg barstende hoofdpijn.
Zij heeft het ook niet meer gevraagd en is de rest van haar vakantieweek alleen
gekomen.
Ja, toen vroeg ik aan de Melchizedeks wat er gebeurde en kregen wij verbod
om nog mensen te laten deelnemen aan onze groepsmeditaties die niet “geactiveerd” waren. Zij die ‘geactiveerd’ waren moesten eerst leren
tot 30minuten mediteren met ééntje van onze groep voordat ze mee konden doen
met de volledige groep. Twee van ons met een ‘nieuwe’ was al te zwaar voor hen in het begin. Dat was te wijten
aan de energetische kracht die wij met de tijd konden aantrekken en uitstralen
als we fysiek samen mediteerden in de tempel.
Die regels zijn nog altijd
van toepassing voor iedereen van de groep. Ik begeleid ook nog altijd de
beginnelingen die willen deelnemen aan de groepsmeditaties om hen te helpen
starten en zelfvertrouwen te krijgen, zelfs als ze zich op duizenden kilometers
van mij bevinden, vooraleer ik ze toelaat tot onze groepsmeditaties.
Toen plots al die nieuwe
mensen er bijkwamen in 2016-2017 waren er daartussen die de groepsmeditaties
niet zo belangrijk vonden. Ik trachtte hen het belang ervan uit te leggen,
zonder al te veel druk uit te oefenen. Ieder mens blijft vrij in zijn keuzes. Maar vond het triestig dat ze het niet inzagen of dat ze
er zich van wegtrokken voor hun eigen redenen, of het opgaven omdat ze niet
onmiddellijk resultaten haalden, of het te moeilijk vonden.
Verleden
week ontving ik een email van iemand die er dit jaar in januari was bijgekomen
en mij een ervaring wou meedelen.
Hier is wat die persoon mij vertelde:
Ik
moet u iets uitleggen. Verleden vrijdag tijdens een van mijn klassen had ik een
woordenwisseling met een van mijn studenten. Ik heb hem uiteindelijk alleen kunnen
spreken aan het einde van de klas. We hebben elkaar onze verontschuldigingen
aangeboden en omhelsd. Ik weet dat ik werd getest en de oplossing wordt altijd
gegeven door de hand van De Vader, het is altijd een oplossing van liefde,
begrip en genade.
Dit soort
testen is wat onze ziel doet groeien, ze bezitten altijd een spirituele
ervaring en een leren.
Ik
weet wanneer ik getest wordt, dan aanvaard ik de situatie en ik dank God met
heel mijn hart om mij de gelegenheid te geven te groeien. Vervolgens zoek ik
naar de oplossing komende uit de hand van mijn innerlijke God.
Tijdens
de laatste groepsmeditatie was ik in staat om te begrijpen dat ik de ervaringen
van andere mensen die in de groep waren kon assimileren, net zoals zij mijn bovenvermelde
ervaring konden assimileren. Ik kreeg zelfs wat beelden te zien van deze
ervaringen.
Mediteren
in groep betekent ook ervaringen van geestelijke waarde delen (die onze ziel doen groeien) met de rest van de mensen in de groep.
Ervaringen
die geen geestelijke waarde hebben worden niet gedeeld met de groep.
Mediteren
in groep => ervaringen delen met geestelijke waarde => zielsgroei => er
wordt een groot licht geschapen.
Ik
veronderstel dat je dat wel wist maar ik wou het toch met jou delen.
Dat is mijn tweede
vraagteken. Deze persoon heeft dat prachtig uitgedrukt en meegekregen zonder
dat ik hem van iets heb moeten overtuigen. Als het hier al zo belangrijk is,
dan moet het ook belangrijk zijn in de hogere hemelse sferen, of niet?
Het antwoord volgt, maar
eerst moest ik dit op papier zetten als illustratie. Zonder deze voorgeschiedenis
en persoonlijke ervaringen zou het antwoord op die vragen minder inslag hebben.
Wivine.
Hierna is een video van het
diepe geloof van een jong kind, Garvan Byrne dat gestorven is in 1985 aan een
zeldzame ziekte. Dat kind wist dat het ging sterven. Misschien zijn er onder
jullie dit dit al gezien hebben. Ik heb dat gisteren ontvangen van Carole. Het
is in het engels. Ik heb er spijtig genoeg geen versie van gevonden in een
andere taal. Neem er maar een paar zakdoeken bij als je er wilt naar kijken.
Ik geloof in een leven na de dood door Garvan Byrne – 11jaar.
MEZZA VERDE GROEP.
Voor de uitleg van de woorden in het blauw zie het
Urantia Boek.